Ligin avrupalılarını karşı karşıya getirecek karşılaşma öncesinde çok zor bir Inter maçından çıkan TS handikaplı görünürken peş peşe sakatlık haberleriyle sarsılan Beşiktaş haftalardır inşa ettiği ilk 11ini yeniden yapılandırmak zorunda kaldı. Necip ve Velinin yokluğunda ortasahayı nasıl kurarız diye düşünürken son anda bunlara Simao ve Aurelio da eklenince işin rengi değişti. Evindeki 2 derbide de üstün oynamayı başardığı halde kazanamayan Beşiktaşın bu maçta daha zor olmasına rağmen 3puan alma zorunluluğu vardı. Bu durum da Carvalhalin sınavı olacaktı. Maça az zaman kala klasik 11indeki 3 eksiği Toraman-Fernandes-Ekrem ile tamamlayan hocanın ne yapmaya çalıştığı, neden yaptığı yine bir mantık çerçevesinde anlaşılabiliyordu. Hafta içi Inter karşısında müthiş oynayan TSu yerinde izlemiş tanımış ve eldeki malzemesiyle bir oyun kurgusu planlamıştı. Bazıları 11i oluşturan isimlerden hareketle hocanın beraberliğe razı ve sadece savunacak defansif bir takım sahaya sürdüğünü düşünse de defansif olarak nitelendirilen şeyin oyun planı olduğunu isimlerin kendi başına defansif olamayacağını anlamaları için maçı izlemeleri gerekiyordu herhalde.
1e1 değişen oyuncuları kıyasladığımızda Aurelionun yerine oynayan Toraman aslında bir stoperdi belki fakat Aurelioda bir Alex değildi en nihayetinde. Toramanın maç performansını izlediğimizde gördük ki ofans/defans balansı Aureliodan farksızdı. Bir diğer forma değişimi Simao-Ekrem arasında yaşandı buda takımı hücum yönünde tıkayacak bir hamle gibi görünüyorsa da defansif olarak ortasahaya ve arkasındaki beke yapacağı katkı açısından faydalı bir hamleydi. Bir diğer yeni isimde Velinin formasını giyecek Fernandes oldu buda diğerlerinin aksine hücuma daha fazla katlı sağlayan bir değişim olacaktı.
Eksik oyuncuların bu şekilde telafi edilmesinde hocanın seçtiği isimler kadar bu oyuncuları koyduğu pozisyonlarda çok değerliydi. 11 belli olduğunda yeni isimlerle bir sürü dizilim ortaya atılıyor ve tartışılıyorken ben içimden hep "umarım oturmuş geri 4lüye dokunmaz" diye geçiriyordum. Maç başladığında gördük ki hoca da takımın arızasız bölgesini kurcalayıp kendi kendine bir arıza çıkarmadı ve eldeki imkanlarla kurabileceği en güzel stratejiyle maça başladı. İsimler kıyaslandığında daha hücumcu görünen TS olsa da ilk yarıda net pozisyon sayısı olarak Beşiktaş etkili oldu. Burak bir türlü alıştığı alanları bulamıyor, Colman -belki fiziksel gücüne güvenmediğinden oynama mesafesini kısa tutmak adına- Beşiktaş cezasahasına fazla yaklaşmadan oynuyordu. Ceza sahasına ne kanattan ne havadan ne göbekten bir türlü giremeyen TS kalabalık Beşiktaş ortasahasını atlatmak için kazandığı toplarla hızlı hücumlar yapmaya çalışıyordu bu tempoda kısıtlı enerjisi olan takımın gittikçe yorulmasına sebep oldu.
Karşılaşmanın ikinci yarısında Beşiktaş ceza sahası önünü Toramanla süpürüyor, kazandığı topları Fernandes ile tutup Q7 yi dinamit gibi TS defansının içine atıyordu. Haftalardır eleştirilen Q7 TS defansına öyle zor anlar yaşattı ki bu pozisyonlar psikolojik olarak takımın toplu tüfekli yüklenmesine engel oldu ve üstüne Holosko ve Pektemek gibi güçlü tempolu isimler oyuna dahil olunca artık gözler her an gelebilecek Beşiktaş golünü beklemeye başladı.
Oyunun en etkili isimlerinden Hilbertin getirdiği bir pozisyonda Tolganın top sektirmesi, Celutskanın daha yakın olmasına rağmen geç kalarak Pektemekin seken topa daha önce müdahale etmesine fırsat vermesi gibi zincirleme hatalarla penaltı, kırmızı kart ve gol geldi. Özellikle bu dakikalardan sonra alıştığı futbol alanlarını bir türlü yakalayamayan, istediklerini yapamayan Burak iyice gerilmiş ve pozisyonlarda işi gücü bırakıp sürekli hakemi kurcalamaya başlamıştı. Maçı statta seyreden ve öfkeden deliren bir çok seyirci eve gidince Burağın penaltı istediği, ofsayt yok diye isyan ettiği bir sürü pozisyonda haksız olduğunu ve itirazlarla uğraşırken hem olası gol pozisyonlarını bıraktığını hemde Beşiktaşın kontra pozisyonlar yakalamasına sebep olduğunu görmüştür herhalde.
Türlü handikaplarla sahaya çıkan iki takımın mücadelesi gerçekten iki yönlü ve kendilerinden beklenene yakışır oldu. Fakat net pozisyonları daha fazla yakalayan taraf olarak Beşiktaş hakkettiği bir maçı aldı diyebiliriz. Takımın defansifliği -luce ve denizli şampiyonluklarında olduğu gibi- sıkça eleştiriliyorken maç sonunda istatistikler bunu yalanlar cinstendi. GS maçında 22/10 olan şut/isabet oranı bu maçta da 19/11 olmuştu. Sahada en çok koşan 3 ismin Fernandes-Toraman-Ernst olması dengelerin nerede bozulduğunu açıkça ortaya koyuyordu.
12. haftayı geride bıraktığımızda ligde ve avrupada hedeflerini kovalamaya devam eden oyun olarak sürekli iyiye giden, oyundan ziyade takım olma yolunda çok fazla yol alan Beşiktaş şampiyonluk yaşamış diğer 4 takımlada maçlarını hiç mağlubiyet almadan tamamlamış oldu. Kalan haftalarda işler daha da iyiye gidecek gibi görünüyor. Hele hele dünkü maçta haftalardır aforoz statüsünde duran Fernandes gibi bir yeteneğin trip atmak yerine çıkıp 12km koşması, 64/53 pas yapması yani "bende artık oynamak istiyorum" demesi takım için önemli bir kazanım oldu. Özellikle Uefa da kalan 2 kritik maç olduğunu düşündüğümüzde bu çok önemli bir gelişme.
Şimdi 3gün sonraki Maccabi maçı için nefesleri tutma zamanı, haydi rast gele...
Hepimiz az çok futbol sporunun içindeyizdir. Takım tutmaksak da kenarından köşesinden az çok bilgi sahibiyizdir. Özellikle derbi maçları sonrasında yaşanan gerilimler, şiddet olayları sürekli gündem olarak tazeliğini korur. Hatırlayacağımız gibi 14/4/2011 tarihinden önce yani “Sporda Şiddet ve Düzensizliğin Önlenmesine Dair 6222 sayılı Kanun” çıkmadan önce gerek medyada gerek futbol camiasında gerekse kamuoyunda özellikle futbol müsabakalarında yaşanan taraftar kavgalarının şiddet boyutunun önlenmesi için bir takım cezai müeyyideler getirilmesi yönünde çok net bir istek vardı. Bu istek geç olsa da karşılanıp kanun yürürlüğe girdi. Peki sonra ne oldu da kıyametler koptu, yer yerinden oynadı? Futbol dünyasında gücü elinde bulunduran medyanın ve futbol severlerin beklentilerinden fazlasını düzenleyen kanun yanlızca taraftarda ki şiddet ve düzensizliği önlemeye yönelik değil sporda ki şiddet ve düzensizliği önlemeye yönelik düzenlenmişti. Bu algı daha henüz oluşmamışken getirilen ağır cezalar idrak edilememişken kanunun uygulaması ile karşılaşıldı. Öyle ki, kulüp yöneticileri, teknik direktörler, futbolcular gibi çok sayıda kişi hakkında tutuklama ve başka isimler hakkında statlara giriş yasağı kararı verildi. Oluşan mağduriyetler tüm kamuoyunda huzursuzluk yarattığı gibi bu durumun yasama organı tarafından derhal gündeme alınarak bu durumdan mağdur olanların mağduriyetlerinin jet hızıyla giderilmeye çalışılması yine aynı derecede rahatsızlığa sebebiyet vermiştir. 6222 sayılı Kanun ile yapılmak istenen bu hızlı değişim kaos ortamı yaratmıştır. Bir tarafta suç ve cezalar arasında ki orantısızlık bir tarafta değişiklik yapılmak istenen kanunda kişiye özel uygulama duygusu yaratmış olması temiz futbol, temiz spor amacına gölge düşürmüştür. Tüm bu kaos içerisinde değişiklikler yapılıp vetoya rağmen aynı şekliyle korunup yürürlüğe girmiştir. 6259 sayılı değişiklik yapılması hakkında kanun ile getirilen değişikler şöyle özetlenebilir;
Bu süreçte adalet sistemimizde kangren haline gelen uzun yargılama ve tutukluluk süreleri gündeme gelmiştir. Masumiyet karinesi gereği hakkında suçluluğuna dair kesin hüküm olmadıkça herkes masumdur ancak ülkemizde yargının üzerindeki ağır iş yükü sebebiyle bu karine uygulanamadığı gibi yargılama sürecinde tedbir niteliğini aşan tutukluluk sebebiyle insanların hürriyetlerinden mahrum kaldıklarına şahit olmaktayız. 6222 sayılı kanun değiştirilme sebeplerinden biri olarak uzun süre hak ve hürriyetlerinden mağdur olabilecek tutuklu kişilerin öngörülen ceza oranları düşürülmek ve/veya para cezasına çevrilmek suretiyle bu çemberden çıkartılmak istenmeleri olabileceği geliyor. Aynı kanunun uygulanmasından dolayı taraftara hapis cezası uygulansaydı kanun koyucu yasama organı aynı duyarlılıkla ve hızla bu işi çözer miydi yoksa görmezden mi gelirdi sorusu akıllarda asılı kaldı. Kamu vicdanının tam anlamıyla rahatladığı söylenemez. Özellikle verilen hapis cezalarının değiştirilen 6259 sayılı Kanunun yürülüğe girmesi ile birlikte hükmün açıklanmasının geriye bırakılması kararı verilemeyeceği, seçenek yaptırımlara çevrilemeyeceği ve ertelenemeyeceği yönündeki düzenleme büyük tepki toplamıştır. Bu düzenleme ile şike operasyonu kapsamında ki sanıkların özellikle korunmak istendiği izlenimi uyandırmıştır. Şöyle ki, mahkeme şayet suçlu olduklarına karar verir hapis cezasına hükmederse değişen 6259 sayılı kanun öncesi yargılaması başlayanlar için hükmün açıklanmasının geri bırakılması ve seçenek yaptırımlara çevirme, erteleme uygulanabilecek. Değişen kanunun yürürlüğe girmesinden sonra M.11 kapsamında şike veya teşvik primi suçu işlenir neticesinde hapis cezası kararı çıkarsa bu hükümlerden faydalanma imkanı ortadan kaldırılmıştır. Cumhurbaşkanı getirilen bu değişikliklere ilişkin rahatsızlığını ifade ederken yani kanunu veto gerekçesini açıklarken “genel ve gereklilikten doğan bir düzenleme olmaktan ziyade, halen yürütülmekte olan bir soruşturma kapsamında bulunan kişilere yönelik özel bir düzenleme olduğu intibaını uyandırdığı, bu durumun da değişikliğin esas amacı dışında özel bir saikle hazırlandığı eleştirilerine sebebiyet verdiği görülmektedir.” ifadelerine yer vermiştir. Adalet duygusunun zedelenmesi; toplumu güvensizliğe, ümitsizliğe kadar sürükleyebilir. Büyük düşünür Konfüçyüs’ün da söylediği gibi adalet kutup yıldızı gibi yerinde durur ve geri kalan her şey onun etrafında döner. Eğer sistemi ve gücü elinde bulunduranlar adaleti etraflarında döndürürlerse sonuçları hepimizi birgün bir yerde üzebilir.
