Bu daha zor olacak galiba dediğimiz her maçta biraz daha seviye yükselten bir Beşiktaş izliyoruz. 8li serinin ilk 4 maçı tamamlanmış oldu. Cebimize koyduğumuz puanların içinde ne bir iç saha maçı ne bir kolay rakip var. Şampiyonlar Ligindeki rakiplerine bile sahasında boyun eğmemiş TS deplasmanı var, ölüm kalım maçı olarak sahaya çıkan ve yenilgi sonrasında hocası kovulan Maccabi maçı var, bu sezon anadolunun en flaş takımları olmayı başaran gol yemeyen Ordu ve Manisaspor var e haydi ağalar artık şu elleri ceplerden çıkarında azcık alkışlayın şu takımı.
Karşılaşma öncesinde iki tarafı ve şartları tarttığımızda beraberlik pekte üzüleceğimiz bir sonuç olmazdı. Manisaspor Karaman zamanından beri genç güçlü ve uyumlu bir kadro oluşturmuş ve aldığı sonuçlarlada bunu ispatlamıştı.
Karşılaşmanın başlarında karşımızda mahalle kavgasına tutuşmaya hazır bıçkın bir delikanlı takımı bulduk. Manisa Beşiktaşı kendi yarısahasında karşılıyor ama gerçekten karşılıyordu. Kendi yarısahamızda uzun süren paslaşmalardan sonra kontrolsüz uzun oynamak zorunda bırakılıyorduk. Tabi bu hazırlık esnasında takım olarak rakip yarısahada boş alan kovalamaya çalıştığımızdan kaptırılan toplar Manisanın hızla üzerimize gelmesine yarıyordu. Fakat Beşiktaşın ortasahası bunların çoğuna engel olmayı başarıyordu. Atılan çok derin toplarda da artık ilişkileri akraba derecesine ulaşmış geri 4lümüz savruk forvetleri her defasında ofsaytta bırakıyordu. Dün Velininde bu bölgeye yakın olmasından dolayı öyle bir ortasaha bloğu oluşturduk ki bir ara çetecilikten yakalayıp organize suça sokarlarmı bu 4lüyü diye düşündüm. Maç bir ortasaha harbi şeklinde geçmekteydi ve biz bu harpte çok ağır silahlar kullanıyorduk.
Bu sıkışık oyunda eğer ilk golü atmayı başaramasaydık herhalde maç çok değişik sonlanabilirdi. Bunu takımda farketmiş olacak ki çok da fazla risk almadan sabırla pas yapıp garanti hücum denemelerinde bulundu. Bu kilit ya bir duran toptan ya da rakip defansın bir hatasından yararlanarak açılabilirdi. Nitekim ilk yarı bir duran toptan Q7 ve müthiş bir driblingle ceza sahasına dalan Pektemekin golüyle kilidide maçıda açtık. Bu sezon yaşadığımız Gençler ve Maccabi maçları deneyiminden sonra 2-0 da artık bizim için tedirgin edici bir skordu. Bu sebeple 2. yarı takım oyun disiplininden kopmadan mücadelesine devam etti ve işi tehlikeye sokmadan halletti.
Takımda yine kötü oynadı diyebilecek adam bulmakta güçlük çekiyoruz. Belki de bunu görememizin nedeni artık öylesine bir takım olgusu yakalandı ki sahada işini eksik ya da yanlış yapanların kusuru anında arkadaşları tarafından telafi ediliyor ve bu kusurlar bizi rahatsız etmiyor. Dün İsmailin bunun gibi bir kaç pozisyon hatası oldu, Veli mücadeleden geri kalmadı ama ofansta çok gözümüze batmadı. Herhalde Fernandesle birlikte sahada oldugunda defansif kısımdan daha fazla üstlenmek durumunda kalıyor.
Bir çığ gibi yürümeye devam ediyoruz. Yürüdükçe hızımızda gücümüzde artıyor. Medyanın bu güzelliklerden bahsetmesi, Avrupada da ülke adına güzel şeyler yapma olasılığı olan bu takıma hakkını vermesi tabiiki düşünülemez. Onlar daha fazla rating aldıklarına inandıkları "Q7 kazan kaldırdı", "Portekizliler Çete olmuş Carlosu da kafa kola alıyolar" gibi haberler yaratmanın peşindeler. Oysa Carvalhal bugün harikalar yaratan Fernandesi gözünü kırpmadan kesmişti, Portekiz milli takımı santraforunu dün klübede yanında oturttu. Buna rağmen bu oyuncu grubu ne hocaya nede takıma karşı en ufak bir reaksiyon göstermedi. Hatta dün Q7nin sakatlandığı pozisyonda topu dışarı atmayan Isaac e çıkışan Fernandes, onun tartaklamasıyla sahaya dalan kulübedeki Almeida oldu. Böyle çeteye can kurban. Hepsi takımı sahiplenmiş ve işlerini yapıyorlar.
Ha bu günlerde Q7 için "topçu değil, adam değil" diyenler ne yapıyorlar?
Onlarda "bak işte eleştirilerimiz işe yaradı demek ki haklıymışız" diyerek dansözlük kariyerinde yol almaya devam ediyorlar. Oysa onların dediği gibi çalım atmayan düz kanat oyuncusuna dönüşmedi Q7, takımla uyumu yakaladı sadece. Bu farkı dahi anlayamayanlar için yukardaki gülen yüzlerin yürüyüşü devam edecek.
Hepimiz az çok futbol sporunun içindeyizdir. Takım tutmaksak da kenarından köşesinden az çok bilgi sahibiyizdir. Özellikle derbi maçları sonrasında yaşanan gerilimler, şiddet olayları sürekli gündem olarak tazeliğini korur. Hatırlayacağımız gibi 14/4/2011 tarihinden önce yani “Sporda Şiddet ve Düzensizliğin Önlenmesine Dair 6222 sayılı Kanun” çıkmadan önce gerek medyada gerek futbol camiasında gerekse kamuoyunda özellikle futbol müsabakalarında yaşanan taraftar kavgalarının şiddet boyutunun önlenmesi için bir takım cezai müeyyideler getirilmesi yönünde çok net bir istek vardı. Bu istek geç olsa da karşılanıp kanun yürürlüğe girdi. Peki sonra ne oldu da kıyametler koptu, yer yerinden oynadı? Futbol dünyasında gücü elinde bulunduran medyanın ve futbol severlerin beklentilerinden fazlasını düzenleyen kanun yanlızca taraftarda ki şiddet ve düzensizliği önlemeye yönelik değil sporda ki şiddet ve düzensizliği önlemeye yönelik düzenlenmişti. Bu algı daha henüz oluşmamışken getirilen ağır cezalar idrak edilememişken kanunun uygulaması ile karşılaşıldı. Öyle ki, kulüp yöneticileri, teknik direktörler, futbolcular gibi çok sayıda kişi hakkında tutuklama ve başka isimler hakkında statlara giriş yasağı kararı verildi. Oluşan mağduriyetler tüm kamuoyunda huzursuzluk yarattığı gibi bu durumun yasama organı tarafından derhal gündeme alınarak bu durumdan mağdur olanların mağduriyetlerinin jet hızıyla giderilmeye çalışılması yine aynı derecede rahatsızlığa sebebiyet vermiştir. 6222 sayılı Kanun ile yapılmak istenen bu hızlı değişim kaos ortamı yaratmıştır. Bir tarafta suç ve cezalar arasında ki orantısızlık bir tarafta değişiklik yapılmak istenen kanunda kişiye özel uygulama duygusu yaratmış olması temiz futbol, temiz spor amacına gölge düşürmüştür. Tüm bu kaos içerisinde değişiklikler yapılıp vetoya rağmen aynı şekliyle korunup yürürlüğe girmiştir. 6259 sayılı değişiklik yapılması hakkında kanun ile getirilen değişikler şöyle özetlenebilir;
Bu süreçte adalet sistemimizde kangren haline gelen uzun yargılama ve tutukluluk süreleri gündeme gelmiştir. Masumiyet karinesi gereği hakkında suçluluğuna dair kesin hüküm olmadıkça herkes masumdur ancak ülkemizde yargının üzerindeki ağır iş yükü sebebiyle bu karine uygulanamadığı gibi yargılama sürecinde tedbir niteliğini aşan tutukluluk sebebiyle insanların hürriyetlerinden mahrum kaldıklarına şahit olmaktayız. 6222 sayılı kanun değiştirilme sebeplerinden biri olarak uzun süre hak ve hürriyetlerinden mağdur olabilecek tutuklu kişilerin öngörülen ceza oranları düşürülmek ve/veya para cezasına çevrilmek suretiyle bu çemberden çıkartılmak istenmeleri olabileceği geliyor. Aynı kanunun uygulanmasından dolayı taraftara hapis cezası uygulansaydı kanun koyucu yasama organı aynı duyarlılıkla ve hızla bu işi çözer miydi yoksa görmezden mi gelirdi sorusu akıllarda asılı kaldı. Kamu vicdanının tam anlamıyla rahatladığı söylenemez. Özellikle verilen hapis cezalarının değiştirilen 6259 sayılı Kanunun yürülüğe girmesi ile birlikte hükmün açıklanmasının geriye bırakılması kararı verilemeyeceği, seçenek yaptırımlara çevrilemeyeceği ve ertelenemeyeceği yönündeki düzenleme büyük tepki toplamıştır. Bu düzenleme ile şike operasyonu kapsamında ki sanıkların özellikle korunmak istendiği izlenimi uyandırmıştır. Şöyle ki, mahkeme şayet suçlu olduklarına karar verir hapis cezasına hükmederse değişen 6259 sayılı kanun öncesi yargılaması başlayanlar için hükmün açıklanmasının geri bırakılması ve seçenek yaptırımlara çevirme, erteleme uygulanabilecek. Değişen kanunun yürürlüğe girmesinden sonra M.11 kapsamında şike veya teşvik primi suçu işlenir neticesinde hapis cezası kararı çıkarsa bu hükümlerden faydalanma imkanı ortadan kaldırılmıştır. Cumhurbaşkanı getirilen bu değişikliklere ilişkin rahatsızlığını ifade ederken yani kanunu veto gerekçesini açıklarken “genel ve gereklilikten doğan bir düzenleme olmaktan ziyade, halen yürütülmekte olan bir soruşturma kapsamında bulunan kişilere yönelik özel bir düzenleme olduğu intibaını uyandırdığı, bu durumun da değişikliğin esas amacı dışında özel bir saikle hazırlandığı eleştirilerine sebebiyet verdiği görülmektedir.” ifadelerine yer vermiştir. Adalet duygusunun zedelenmesi; toplumu güvensizliğe, ümitsizliğe kadar sürükleyebilir. Büyük düşünür Konfüçyüs’ün da söylediği gibi adalet kutup yıldızı gibi yerinde durur ve geri kalan her şey onun etrafında döner. Eğer sistemi ve gücü elinde bulunduranlar adaleti etraflarında döndürürlerse sonuçları hepimizi birgün bir yerde üzebilir.
